Kiedy sama staję przed koniecznością podejmowania osobistych decyzji, ogarnia mnie straszliwy niepokój i strach przed nadejściem zmian. Jestem młodą osobą, właśnie staję przed wyborem mojej drogi życiowej, przed wyborem studiów. Mam ambitne plany, ale boję się, że nie podołam. Boję się, że zawalę moje plany swoją nieśmiałością. Chciałabym pokonać swoje problemy, ale to jest trudne.
Przed maturą ogarnęła mnie swoista panika : "A co jeżeli wylosuję pytanie, na które nie będę znała odpowiedzi", "A jeszcze tego nie umiem, to muszę jeszcze powtórzyć" wiem, że wiele osób boryka się z tymi problemami. Przed maturą i w trakcie dostawałam tzw "blokadę". Szczerze nie mam pojęcia jak to powstało, gdy udzielałam wypowiedzi, nagle coś mnie zablokowało i nie mogłam, choć próbowałam wydusić z siebie słowo. Pamiętam, że ten problem miałam również na lekcji, podczas odpowiedzi z j. polskiego, nie odpowiedziałam, dostałam 1. Kolejna odpowiedź na środku klasy: zacięłam się na 1 minutę, później powiedziałam sobie muszę to zrobić, bo dostanę 1. Prowadziłam taką wewnętrzną walkę, i udało mi się, przełamałam się. W trakcie matur ten problem się powtórzył, na ustnej z polskiego i z angielskiego dostałam tej "blokady" ale ją pokonałam. Jednak mam do siebie żal, że tak mało powiedziałam. Jak to powiedziała moja koleżanka: "Masz dużą wiedzę, ale nie umiesz jej przekazać" Ma rację, niestety. Chciałabym zaakceptować siebie i żyć, a nie tylko egzystować i czekać co przyniesie los. Łatwo jest marzyć, trudniej zrealizować.
Zaczynam pisać tego bloga, bo chcę siebie zmienić. Tak mi będzie łatwiej. Bo wiem, że jak nie teraz to później będzie mi znacznie trudniej.
0 komentarze:
Prześlij komentarz